مقایسه ی سرشت و منش بیماران افسرده و افراد بهنجار

مقدمه: افسردگی یکی از شایع‌ترین اختلالات روانی در تمام فرهنگ‌ها است.افسردگی، ترکیبی از احساس غمگینی، تنهایی، تحریک‌پذیری، بی‌ارزشی و ناامیدی را به همراه دارد و محققان، به‌طور مکرر از ارتباط بین سرشت و منش با افسردگی حمایت کرده‌اند. هدف پژوهش حاضر، مقایسه‌ی ابعاد سرشت و منش در بیماران  افسرده و  افراد بهنجار بود. روش‌ کار: جامعه ‌ی آماری این پژوهش مقطعی در سال 1391، تمام مبتلایان به افسردگی اساسی در دامنه‌ی سنی 30ـ24 سال مراجعه‌کننده به مراکز بالینی شهر اردبیل و جامعه‌ی بهنجار افراد غیر افسرده بودند. آزمودنی‌ها 70 فرد مبتلا به افسردگی اساسی و 61 نفر بهنجار بودند که پرسش‌نامه‌های جمعیت‌شناختی، افسردگی بک و سرشت و منش کلونینجر را تکمیل کردند. اطلاعات با آزمون‌های تحلیل واریانس چند متغیری و رگرسیون چندگانه با استفاده از نرم‌ افزار SPSS نسخه‌ی 16 تحلیل گردیدند. یافته ‌ها: افراد افسرده نسبت به گروه بهنجار، به‌طور معنی‌داری از نوجویی، آسیب‌پرهیزی و خودفراروی بیشتر و همکاری، خودراهبری و پشتکار کمتری برخوردارند (001/0>P). هم‌چنین نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه  نشان داد که 34 درصد از واریانس علایم افسردگی توسط ابعاد سرشت و منش پیش بینی می‌شود.  نتیجه‌ گیری: بین سرشت و منش با افسردگی، رابطه‌ی معنی‌داری وجود دارد و ابعاد سرشت و منش از متغیرهای تاثیرگذار در شدت نشانه‌های افسردگی است.